برای کودکی با تشخیص اختلال طیف اوتیسم، نادر است که به خدمات آموزشی خاص نیاز نداشته باشد. همه ی کودکان و خردسالان این طیف از برنامه های خاص و فردی شده سود می برند. تحقیقات نشان داده است که هر کودکی که مبتلا به این مشکل، تشخیص داده می شود، صرف نظر از شدت اختلال، باید برای برنامه ی آموزشی خاصی تحت عنوان “اوتیسم” معرفی شود.

تشخیص “اختلال طیف اوتیسم” در نوجوانی و بزرگسالی ادامه دارد. در برخی از تحقیقات، به دنبال مداخله های علمی کوتاه مدت، پیشرفت حاصل شده است، اما مطالعات طولی اندکی وجود دارد که نتایج را در بلند مدت بررسی کرده باشند. به نظر می رسد که نتایج مطالعات، متنوع هستند. گروهی از کودکان پیشرفت چشمگیر و گروهی دیگر پیشرفت اندکی داشته اند. به هر حال نتایج تحقیقات اخیر بیان می کند که نتایج این مداخلات در حال بهبود است. فرصت های بیشتر مداخله ی زود هنگام، بهبود خدمات و برنامه های آموزشی و بهبود برنامه های حمایتی والد و خانواده، شانس گرفتن نتیجه ی دلخواه را افزایش می دهد.

محققان اظهار می کنند که کودکان مبتلا به این اختلال پس از دریافت تشخیص، باید در سریع ترین زمان ممکن، درمان رفتاری فشرده و خدمات آموزشی را دریافت کنند تا بهترین نتایج ممکن را بگیرند. شواهدی وجود دارد که شروع سریع خدمات با پاسخ بهتر به مداخله و تغییرات مثبت در زمینه های زبانی، اجتماعی و شناختیِ بهتر، ارتباط دارد.

اوتیسم از شروع کودکی خود را نشان می دهد. افراد مبتلا همگی در بدو تولد طبیعی هستند ولی سن شروع علائم در آن ها بسیار متفاوت است. این اختلال می تواند در 2 یا 3 سالگی علایم خود را بروز داده و تشخیص داده شود.
موارد زیر احتمال تشخیص اختلال طیف اوتیسم را در کودک مطرح می نمایند. اگر کودک :
* تا 6 ماهگی لبخند نزند.
* وقتی اسمش را صدا می زنید، پاسخ ندهد.
* گریه نکند.
* تا 12 ماهگی صداسازی(مثلا ماما بابا دادا تاتا….) نداشته باشد.
* تا 12 ماهگی به اشیا اشاره نکند.
* تا 16 ماهگی کلمه ای بیان نکند.
* تا 24 ماهگی از عبارات دو کلمه ای استفاده نکند.
* مهارت های وی دچار افول و پسرفت شوند.
* در نقاط عطف رشدی مانند راه رفتن تاخیر داشته باشد.

طبق پژوهش های انجام شده، هیچ شیوه ای برای درمان تمام کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم وجود ندارد و تاکنون برتری هیچ درمانی بر درمان های دیگر نشان داده نشده است. می توان گفت موثر ترین شیوه ی درمانی آن است که بر اساس نقاط ضعف و قوت و نیاز های فردی کودک طراحی شده باشد.